Μεταξύ κωμωδίας και δράματος

Μια νοσταλγική διάθεση για μέρες αθωότητας και ευτυχίας που έφυγαν...που δεν θα ξανάρθουν ισως ποτέ.
Μια γλυκιά θλίψη για ό,τι μας έδινε χαρά και γέλιο και τώρα προκαλεί δάκρυα και μια πίκρα στο στόμα.
Μια αμήχανη χαρά για αυτά που θα αναγεννηθούν κάποτε απο τις στάχτες τους.
Μια αναπάντεχη αισιοδοξία για τις λευκές μέρες που μας περιμένουν.

...για τη χώρα μου που αρνείται συνεχώς το μέλλον της και μισεί ό,τι την εξυψώνει...
...για όλα αυτά που μας ανέδειξαν και έγιναν η κατάρα μας...
...για εκείνα που θα γίνουν κάποτε τα θεμέλια ενός άλλου ονείρου...

Εμείς οι σκιές...εμείς οι μαριονέτες...εμείς οι αστείοι...εμείς οι παλιάτσοι!!
....καλή σας μέρα...