Thursday, November 16, 2006

The importance to be important!!!

Δεν θυμάμαι πότε το έγραψα αυτό, το βρήκα ως draft να περιμένει κάπου σε μια ξεχασμένη ημερομηνία. Δεν ξέρω αν είχα σκοπό να το ανεβάσω στο blog μου ποτε, τώρα που το διαβάζω το θεωρώ λίγο ανόητο και υπερβολικά ρομαντικό για να μην πω σουρεαλιστικό. Σίγουρα πάντως κάτι με παρακίνησε τότε να το γράψω, όμως δεν έρχεται τίποτα στην μνήμη μου...και επειδή δεν μου αρέσουν οι ημιτελείς πράξεις αποφάσισα να το πετάξω στον αιθέρα προς τέρψη των κακόβουλων και προβληματισμό των νεοφώτιστων!
Υγιαίνετε φίλτατοι !

Ξέρεις πότε θα λάμψεις;
Οταν αφήσεις τη σκέψη σου να ταξιδέψει σε χώρες που ποτέ δεν φαντάστηκες οτι υπάρχουν και θα τις αρμενίσεις ανάλαφρα σαν αερικό, θα τις απολαύσεις αργά σαν μελωδία και σαν δροσερό νερό στο κατακαλόκαιρο.
Οταν θα αγγίξεις αυτό που τόσο καιρό σου αντιστεκόταν και θα υπερβείς αυτό που τοσο καιρό θεωρούσες ανυπέρβλητο.
Οταν θα νιώσεις ό,τι αρνιόσουν πεισματικά και ό,τι έθαβες για να μην πονέσεις
Οταν γευτείς την ελευθερία που σου έχει χαρισθεί και που υβριστικά φυλακίζεις μέσα σου
Οταν αρχίζεις να ξεχειλίζεις και να χυνεσαι παντού γύρω αδιάκριτα, απροκάλυπτα και προκλητικά, κάνοντας τους άλλους να πεθαίνουν απο έκπληξη
Οταν εναποθέσεις τις ελπίδες σου σε ένα χρυσόψαρο που τελείως συνειδητά έριξες στα βρώμικα νερά ενός ποταμού με την αγωνία να βγεί στην ανοικτή θάλλασα και ενάντια σε όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις να τα καταφέρει...κι ας πεθάνει ακαριαία απο το φόβο του άγνωστου και του απέραντου!
Οταν θα γυρίσεις πίσω σου και δεν γίνεις στήλη άλατος
Οταν θα καταφέρεις να μιλάς και τα πάντα να σιωπουνε είτε γιατί μαγεύτηκαν είτε γιατί λυπήθηκαν είτε γιατι ενθουσιάστηκαν είτε γιατι σε μίσησαν θανάσιμα είτε γιατι θεώρησαν αυτά που είπες ως ανάξια λόγου. Σε άκουσαν όμως και αυτό είναι μια νίκη σου!

Ξέρεις πότε θα λάμψεις;
Οταν καταλάβεις πως όλα τα φώτα του σύμπαντος φωτίζουν εσένα, ολοι οι πλανήτες κινούνται γύρω απο εσένα, ότι εσυ είσαι το κέντρο του κόσμου και κανείς άλλος!

3 Comments:

Blogger ViSta said...

...Οταν εναποθέσεις τις ελπίδες σου σε ένα χρυσόψαρο που τελείως συνειδητά έριξες στα βρώμικα νερά ενός ποταμού με την αγωνία να βγεί στην ανοικτή θάλλασα και ενάντια σε όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις να τα καταφέρει...κι ας πεθάνει ακαριαία απο το φόβο του άγνωστου και του απέραντου!...

To μεγαλείο αυτής της πρότασης είναι για μένα το
...κι ας πεθάνει ακαριαία απο το φόβο του άγνωστου και του απέραντου...

Σουρεαλιστικό, έχεις δίκαιο, όπως ακριβώς μου αρέσει περισσότερο. Καλημέρα :-)

10:31 AM  
Blogger Storyteller said...

Ωραία γίναμε δυο vista μου...χε χε χε

12:25 PM  
Blogger Katerina ante portas said...

Eμένα πάλι μου αρέσει το τελευταίο. Θέλει πολύ δύναμη και σοφία να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι ένα μικρό σύμπαν, ότι είσαι αυτάρκης, χωρίς ανασφάλειες, φόβους, ανάγκες, ότι είσαι ώριμος..

12:39 PM  

Post a Comment

<< Home