Ακου να σου πω...
Γι αυτά που ρίσκαρες...

Εσύ που δεν μπορείς να αρθρώσεις μια κουβέντα γιατι κατάλαβες πως οι λέξεις σου είναι φτωχές μπροστά στον χείμαρο της προτωτυπίας και της χρυσοποίκιλτης φαντασίας. Που επελεξες τη σιωπή γιατι ο θόρυβος σε κάνει να θυμάσαι ποιος είσαι και τι ζητάς.
Εσύ που νόμιζες οτι δημιουργούσες και ευφάνταστα κεντούσες όνειρα για να γίνουν θύμισες και αναμνήσεις...αλλά το μόνο που πέτυχες ήταν να συντηρείς και να διατηρείς εφιάλτες που σε ταλάνιζαν χρόνια, που χρόνια θα σε τιμωρούν!
Ακου να σου πω εσένα που η όψη σου έγινε στάχτη και η φωνή σου άνεμος, εσένα που το σώμα σου έγινε αλάτι και το άγγιγμά σου λήθη.
Εσύ που νόμιζες πως είχες την ικανότητα να βρεις και να βρεθείς, να κυνηγήσεις και να κυνηγηθείς, να κατακτήσεις και να κατακτηθείς, να πλανέψεις και να πλανευτείς!
Πόσο μικρό ανάστημα επέδειξες! Πόσο ανύπαρκτη ορμή!
Θα 'πρεπε να μη σου πρέπονται χαρές ούτε φιλιά και χάδια! Δεν θα πρεπε να χες αυτια για μουσικές και στιχους, ούτε και μάτια θα πρεπε χρώματα για να βλέπεις. Γιατι ποτέ σου δεν τα εκτίμησες και ούτε σου αξίζουν.
Δεν ήσουν τίποτα σπουδαίο γιατι δεν έχεις τίποτα αληθινό! Δεν ξέρω καν αν υπάρχεις, αν ποτέ υπήρξες και αν πρόκειται να υπάρξεις στο μέλλον...δεν ξέρω γιατι σε μνημονεύω τώρα! Είναι που πάντα είχα μια έμμονη ιδέα με τα αερικά και τα φάσματα.
Δεν είσαι τίποτα περισσότερο αλλα καταφέρνεις με επιτυχία να γίνεσαι πολλά λιγότερα! Είναι το μόνο ταλέντο που σου αναγνωρίζω!
Είμαι σίγουρος πως μετά απο ένα λεπτό δεν θα σε θυμάμαι πια, μετά απο μια ώρα θα είσαι παρελθόν και μετά απο μια μέρα θα πάρεις τη θέση που πάντα σου άξιζε μέσα στην ανωνυμία!
Δεν ήσουν έρωτας (κι ουτε μπορείς να γίνεις) ήσουν (απλα) κρεββάτι...ένα ακομα ηδονικό (ναι) μα αγευστο κρεββάτι!
Ακου να σου πω εσένα που στοιχιωσες για λίγο κι ανεπαίσθητα το μυαλό και το σωμα μου...ΕΧΑΣΕΣ...και το κολασμένα ευχάριστο είναι πως το ξέρεις!!!!

...και τελικά δεν άξιζαν!!
(σιωπηλή ηχώ)
morgana: και που να με γνωριζες....χε χε χε
μικρούλι: words fail....sometimes
gloup...
Sorry αλλα τοσο ανεπαισθητο δεν μπορει να ηταν, αλλιως δεν θα ερχοταν τωρα αυτος ο χειμαρος...
Σε αυτη την περιπτωση, κουραγιο, ο θυμος ειναι η τριτη φαση αντιδρασης μετα το χωρισμο, και ερχεται πριν τον επαναπροσανατολισμο...
Τι ομορφο ομως για μενα, να βλεπω καποιον που μπορει να χρησιμοποιει τοσο καλα τις λεξεις. Ακουσα τον ηχο που κανει το χερι κοβοντας τον αερα την στιγμη του χαστουκιου...
giramondo:να σου φέρω λίγο νερό μη μας πνιγείς!
morgana: εύκολα θα γινόταν αυτό!
vista: το αποτέλεσμα δέν είναι πάντα και ενδεικτικό για την επισήμανση της αιτίας!! νομίζω?
Thnx για τα ωραία σου λόγια!
Storyteller για δες παλι με εβαλες σε σκεψεις σημερα...
Την καλημερα μου :-)
Καλέ εσείς είστε ποιητής!!!
vista: απαντησα στο blog σου! φιλιαααααααα
λαμπρούκο: Καλώς ήρθες! ε κάτι είμαστε όλοι...σωστα?
Δεν πείθεις ότι η (έστω και εφήμερη) σχέση δεν άξιζε. Αν δεν ήταν τίποτα για σένα γιατί ξεσπαθώνεις τόσο άγρια? Ισως είχες επενδύσει στο άτομο αυτό και απογοητεύτηκες?
marina...πορρω απέχω!
Τάδε έφη, ένας ευαίσθητος παραμυθάς..
Σε λίγο ξημερώνει άλλη μέρα, λαμπερή είπαν.