Εμεις οι Βασιλιαδες...εμεις οι Αθανατοι!!!!

Πόσα πραγματα δεν γνωρίζουμε τελικά ή μάλλον πόσα πραγματα ξέρουμε και επιδεικτικά αγνοούμε να αντιληφθούμε.
Πόσα πρέπει να πάθουμε για να συνηδειτοποιήσουμε ότι πολύ λίγα έχουν σημασία σε αυτή τη ζωή.
Πραγματι...
Αυτό το καλοκαίρι μάθαμε πολλά :

Κάναμε εκταφή σε όλο το σοι της γυναίκας μου, απο τον πατέρα της, την θεία της, τον παππού της και την γιαγιά της μέχρι τον τρίτο της ξάδερφο...έτσι έμαθα πως δεν είμαστε τίποτε άλλο παρά ένα ματσο κόκκαλα σε ένα ταψί που λιάζονται για λίγο κάτω απο τον ήλιο προκειμένου να στεγνώσουν απο το καθάρισμα με κρασί β' διαλογής (το καλό κρασί που πήγαμε στον νεκροθάφτη προτίμησε να το πιεί ο ίδιος και έτσι το χύμα ήρθε ως η επόμενη αποδεκτή λύση)

Η αγαπημένη μας γιαγιά, το Κουλιώ, μετακόμισε σε ένα ωραιότατο κοιμητήριο κάπου στου Παπάγου, ευάερο και ευήλιο με εξαιρετική θέα...έτσι έμαθα πως ο θάνατος του κορμιού είναι λιγότερο θλιβερός απο το θάνατο του νού που είχε επέλθει στην εν λόγω γιαγια πριν απο 10 χρόνια περίπου και ουσιαστικά την είχαμε χαιρετήσει απο τότε.




Εκανα μια εγχείρηση ρουτίνας (?) που με ταλαιπώρησε λίγο...έτσι έμαθα πως αν δεν την έκανα μπορει και να έβλεπα τα ραδίκια ανάποδα κάποια μέρα (ΟΚ υπερβάλλω αλλά ήταν σοβαρότερη απο ότι φαινόταν αρχικά)









Ενας φίλος διαγνώσθηκε με δύο σοβαρες αρρώστιες ευτυχώς αντιμετωπίσιμες... έτσι έμαθα πως όλα ωχριούν μπροστά στο κλάμμα ενός άνδρα που "μασούσε σιδερα" για πρόγευμα (ή καλύτερα δε μασούσε σε τίποτα)







Ο αγαπημένος μου σκυλούκος, ο Φανούρης, είπε να αφήσει αυτή τη ζωή που τον ταλαιπωρούσε για μια καλύτερη, μακάρια...έτσι έμαθα πως ο θάνατος είναι σωτήριος και αναγκαίος όταν η αγάπη και η αφοσίωση παύουν να είναι θαυματουργά φάρμακα.




Ενας φτωχός (?) άνθρωπος που δεν είχε λεφτα να αγοράσει laptop είπε να ανοίξει το αυτοκίνητο μου και να κλέψει το δικό μου, που ηλιθιωδώς είχα αφήσει στο πορτ μπαγκαζ και περισσότερο ηλιθιωδώς δεν είχα κανένα backup από την ανεκτίμητη δουλεια που είχα μέσα...έτσι έμαθα πως η οργή και ο θυμός μου θα μπορούσαν να με οδηγήσουν να κάνω φόνο με μια ευκολία μοναδική (ΟΚ και πάλι υπερβάλλω αλλά απο το να παθω εγκεφαλικό, θα ήταν προτιμότερο να τον λούσω με βενζίνη αυτόν τον άχρηστο και να τον κάνω φωτεινό παράδειγμα)


Ηρθε στην πόρτα του σπιτιού μου ένας ωραιότατος Ελληνικός Ποιμενικός και σχεδόν με παρακάλεσε να τον υιοθετήσω...έτσι έμαθα ότι αν φωνάξεις δυνατά αυτό που θέλεις τελικά όλο και καποιος θα σε ακούσει για να σου εκπληρώσει την επιθυμία σου. Ο Κυριάκος , είναι ο νέος μου σκύλος και ελπίζω να με κάνει νέο του φίλο (γιατι πολύ συχνά πηδάει από την περιφραξη και τριγυρνάει στα αμπέλια)



Σε αυτό το καφενείο σε αυτόν τον καφενέ...στη χώρα της κατα άλλα πενιχρής Σερίφου (περισσότερα στο nanakos ) ξαφνικά αναθεώρησα πολλά απο όλα αυτά που πίστευα!!! Και ναι έγινα Βασιλιάς το επόμενο λεπτό...just like that!!



Και δεν επιτρέπω πλέον σε κανέναν,ούτε σε Θεό ούτε σε άνθρωπο, να πετάξει τα σκουπίδια του πάνω σε μένα και τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Mπορεί να μας τελειώσεις ρε ά(Α)νθρωπε αλλά δεν θα μας εξευτελίσεις...it' s so simple!!!






Δεν ξέρω τι άλλο μας επιφυλάσσει αυτό το καλοκαίρι, αλλά μέχρι να μας βρεί η μεγαλύτερη συμφορά ή η μεγαλύτερη ευτυχία ever...





...μπορούμε να γελάμε αδιάκοπα,να γελάμε με την ψυχή μας, με όλο μας το είναι...








...και ξαφνικά φαινόμαστε ομορφότεροι, νεώτεροι και σχεδόν αθάνατοι!!