Μεταξύ κωμωδίας και δράματος
Μια νοσταλγική διάθεση για μέρες αθωότητας και ευτυχίας που έφυγαν...που δεν θα ξανάρθουν ισως ποτέ.
Μια γλυκιά θλίψη για ό,τι μας έδινε χαρά και γέλιο και τώρα προκαλεί δάκρυα και μια πίκρα στο στόμα.
Μια αμήχανη χαρά για αυτά που θα αναγεννηθούν κάποτε απο τις στάχτες τους.
Μια αναπάντεχη αισιοδοξία για τις λευκές μέρες που μας περιμένουν.
...για τη χώρα μου που αρνείται συνεχώς το μέλλον της και μισεί ό,τι την εξυψώνει...
...για όλα αυτά που μας ανέδειξαν και έγιναν η κατάρα μας...
...για εκείνα που θα γίνουν κάποτε τα θεμέλια ενός άλλου ονείρου...
Εμείς οι σκιές...εμείς οι μαριονέτες...εμείς οι αστείοι...εμείς οι παλιάτσοι!!
....καλή σας μέρα...
Αυτά διηγήθηκε ο Storyteller και ήταν ώρα 12:41 AM
Είναι πράγματι πανέμορφη η προσέγγιση των τελευταίων δευτερολέπτων ενός ονείρου που ανήκει σε μια άλλη εποχή.Όμως είναι αυτό το όνειρο η πραγματική φύση της Ελλάδας η απλώς μια διαφήμηση από το star system εκείνης της εποχής?
Αυτό είναι που δεν μου κάθεται καλά...
άργησα και το video δεν είναι πλέον στο youTube... δεν ξέρω τι θα μου έλεγε, αλλά τα λόγια σου για όλα αυτά που πέρασαν και για τις δικιές μας τις σκιές και τον προσωπικό μας παλιάτσο... κάπου κάπως με άγγιξαν. Να είσαι καλά, καλημέρα :-)
Με λένε Κατερίνα Κασκαντίρη και μου αρέσει να γαμιέμαι ασύστολα από όλες τις τρύπες μου. Επειδή όμως είμαι ψιλομπάζο, αναγκάζομαι να πληρώνω για να μου κάτσουν (συνήθως Αλβανοί ή Πακιστανοί). Η μπουρδελο-οικογένειά μου που κατέχει τους Μύλους Μάρρα στην Κόρινθο με έστειλε στην Αθήνα να σπουδάσω Νομική αλλά εγώ το μυαλό μου το έχω στα κωλόμπαρα και στο πώς θα γεμίσω το μουνί μου με κρέας!