Ποια αγάπη;
Γεννιέται σε απρόσφορα λειβάδια...
Μεγαλώνει σε χέρια που έμαθαν να μένουν άπραγα...
Τρέφεται με λέξεις...
Ξεδιψά με δάκρυα...
Ζει σε όνειρο...
Κοιμάται και σταματά να ονειρεύεται...
Ξυπνά και βασανίζει...
Βασανίζει και δυναμώνει...
Γερνά και εδραιώνεται...
Πεθαίνει και νοσταλγεί...
...σε όσους που ακόμα ψάχνουν σε πολλά υποσχόμενα σκοτάδια...
Αυτά διηγήθηκε ο Storyteller και ήταν ώρα 3:52 PM
Θραύεται με τόνους ρομαντικών ελπίδων
Φτύνει κατάμουτρα όσους σε αυτήν πιστεύουν
και μελαγχολεί στη μοναξιά που η ίδια σαν τρομερό τοίχος τριγύρω της ύψωσε
Vista τι εκπληξη ήταν αυτή...κατι τρέχει με το blog σου και μου ζηταει confirmation...δεν ξέρω τα τερτιπια αυτά και δεν μπορω να σε διαβάσω...μα τι συμβαίνει τέλος πάντων....
έτσι έτσι ειμαι Storyteller... γεμάτη εκπλήξεις... :-)
(το blog το είχα κλείσει ενδιάμεσα, αλλά όπως είδες το άνοιξα ξανά, για να δούμε...για να δούμε για πόσο αυτήν τη φορά...)
Γεια σου, παραμυθά! Δεν γινόταν να μην ψάξω να σε βρω! :)
Ο μαθητής σου!
συγκινημενη και ευγνωμων...
για τον τροπο που γραφεις και κανεις ακομη και τα σημεια στιξης να εχουν διπλη αξια....