Κοκκινη κλωστη δεμενη...
Τα παραμύθια δεν ξεκινάνε πια με το "ήταν μια φορά και έναν καιρό" ...
...και δεν τελειώνουν με το "ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα"!!!
Δεν υπάρχουν παραμύθια πλέον!
Τα φύλλα της καρυδιάς έξω από το παράθυρό μου έχουν κιτρινίσει. Της κερασιάς έχουν πάρει ένα βυσσινί (?) χρώμα.
Ισως θα έπρεπε να γράψω κάτι για την εναλλαγή των χρωμμάτων αλλά φυσάει νοτιάς σήμερα και η διάθεσή μου αρρώστησε ξαφνικά.
Στο βάθος το βουνό ήταν χιονισμένο μέχρι χθες, ο νοτιάς έλιωσε το χιόνι και τώρα τα σύννεφα το έχουν κρύψει.
Θα πρεπε να γράψω κάτι για αυτή την ανυπαρξία χρώμματος...
Αλλά δεν υπάρχουν παραμύθια και εγώ πρέπει να επιστρέψω.
Πως αρχίζουν και πως τελειώνουν πλέον οι ιστορίες μας?
Αυτά διηγήθηκε ο Storyteller και ήταν ώρα 1:12 PM
Μένουν ανοιχτές.. Στα χρώματα και τις προκλήσεις! :)
τα χρώματα θα ξανάρθουν και οι ιστορίες θα ξεπηδήσουν ανεμπόδιστα μέσα από αυτά απλά θέλει λίγη υπομονή και κοίτα και λίγο ψηλά ο ουρανός είναι καταγάλανος ;)
...Πως αρχίζουν και πως τελειώνουν πλέον οι ιστορίες μας?...
Κάπως έτσι όπως αρχίζεις και τελειώνεις ένα post. Με λέξεις, εικόνες, αναμνήσεις, χρώματα και συναισθήματα. Καλησπέρα :-)