Γνώρισα την απόλυτη παγωνιά του ψύχους. Έλκηθρα ταράνδων έσυραν το κορμί μου πάνω σε απέραντες παγωμένες θάλασσες. Ζευγάρωσα με τη χιονοθύελλα. Υποσχόμενη αμύθητους κρυστάλλους, την ακολούθησα βαθιά στον παγετώνα...μέχρι το τέρμα! Μέχρι εκεί όπου η Γέφυρα του Πειρασμού ένωνε μα και χώριζε απ’ την αχανή έρημο. Πρόδωσα! Υπνωτίστηκα απ’ το κάλεσμα της ζέστης. Ερωτεύτηκα τα θέλγητρα της καυτής άμμου. Ενώθηκα με πρόστυχες ανεμοθύελλες, παραλήρησα στον οργασμό της δίψας! Έλιωσα, ανήμπορος να προστατευθώ από την αλήθεια του ήλιου. Χάθηκα. Καραβάνια Βεδουίνων με εναπόθεσαν στην όαση της λήθης. Ξεδίψασα με το νερό της λησμονιάς, ξαπόστασα στη σκιά του χρόνου!
ωραία φωτογραφία. δικιά σου; και εγώ εναπoμείνασα (σωστό ως θηλυκή μορφή του εναπομείναντα; έεεμ έεεεμ δεν ειμαι σιγουρη) είμαι, αλλά όχι για πολύ ακόμα :-)
ωραία φωτογραφία. δικιά σου; και εγώ εναπoμείνασα (σωστό ως θηλυκή μορφή του εναπομείναντα; έεεμ έεεεμ δεν ειμαι σιγουρη) είμαι, αλλά όχι για πολύ ακόμα :-)
Οχι Vista δεν είναι δικιά μου αλλά εκφράζει ακριβώς την ατμόσφαιρα... καλή μας συνέχεια...για όσο... :-)
maybe the body is back but the spirit is not (for some people)
I am working all day on Friday but at I have to catch an 23:00 flight VACATIONS ROUND 2
Ουφφφφφ... Θέλω πάλι. Φεύγω, θα γεμίσω μύξες το μπλογκ. ;)