Χαμένος στα σαββατοκύριακα!!

Η δυσλεξία της επιθυμίας και η απομόνωση του πάθους μέσα σε άηχες φράσεις και άστοχες πράξεις πολλές φορές με καταστροφικά αποτελέσματα οδήγησαν και αυτή τη βδομάδα σε ένα πολλά υποσχόμενο σαββατοκύριακο. Οχι ότι επιμένω πια σε μια πιο ευοίωνη έκβαση, έχω σταματήσει τις προσπάθειες καιρό τώρα , προσδοκώ όμως σε μια ξαφνική εξέλιξη, σε κάτι ανέλπιστο και ασυνήθιστο ή σε κάτι απελπιστικά συνηθισμένο αναμενόμενο αλλά και γοητευτικό συνάμα!
Δεν είναι που φοβάμαι να μιλήσω, δεν είναι που αρνούμαι να φωνάξω πέρα απο τον ορίζοντα, στις παρυφές εκείνου του βουνού που αγέρωχα στέκεται χρόνια τώρα για να το καθυποτάξω. Ποιος μπορει εξ άλλου να εξημερώσει τη φύση; ποιος μπορει να κυριαρχήσει πάνω της χωρίς να υποστεί τις συνέπειες μια τόσο υβριστικής πράξης;
Αλλο ένα σαββατοκύριακο έρχεται για να με οδηγήσει σε ένα δημιουργικό αδιέξοδο, και σε μια ένδοξη πάλι με το τίποτα.
Θα χαθώ πάλι μέσα σε συγκεχυμένες ρήσεις, ενεργοπαθητικά ρήματα, ατυχείς επιθετικούς προσδιορισμούς και φράσεις που δεν γίνονται κατανοητές προτάσεις. Πρόστυχα ευλαβικές σκέψεις, λόγια, λέξεις που χάνονται στον άνεμο κυρίως τα Σάββατα για να επανέλθουν ως κήβδιλες προσευχές ξωτικών και μικρών δαιμόνων τα πρωινά των Κυριακών.
Δεν είναι που δεν ξέρω που και πως να απευθυνθώ, δεν είναι που δεν θυμάμαι οικεία κακά και αλλότριες ευτυχίες. Ποιος μπορεί εξάλλου να κατηγορήσει κάποιον που δεν μπορει να διαχωρίσει το όνειρο απο την πραγματικότητα;
Αλλο ενα σαββατοκύριακο έρχεται μετα βαϊων και κλάδων...και ένας άλλος Χριστός θα μπεί στην πόλη των ουρανών για να δοξασθεί να συλληφθεί να μαστιγωθεί να σταυρωθεί να πεθάνει και να αναστηθεί...και παντα θα υπάρχει ένας απιστος Θωμάς για να το αμφισβητήσει και να αμφισβητηθεί ακόμα και απο την ίδια του την ύπαρξη.
Δεν μπορώ τις συγκρίσεις, είμαι το αντίθετο του ολοφάνερου και το όμοιο του απόκρυφου,έστω κι αν ακόμα είναι χαμένο στο βυθό της Νεκράς θάλασσας.
Μη δίνετε σημασία... είναι φορές που λέω ότι θα πρέπει να γράφω πιο κατανοητά και διόλου δυσνόητα ... το προσπαθώ... και τελικά νομίζω ότι το καταφέρνω...ίσως όχι για τους πολλούς αλλά το καταφέρνω.
Είμαι ήδη χαμένος σε ένα ακόμη σαββατοκύριακο....έχει ήδη αρχίσει να βρέχει.... ο θόρυβος της βροχής όπως και ένα ενοχλητικό τραγούδι που δεν καταλαβαίνω το νόημα των στίχων του, καλύπτουν την αηχη κραυγή μου που έτσι κι αλλιώς δεν θα έσπαγε ποτέ το φράγμα της σιωπής.
Η ουσία δεν βρίσκεται στο νόημα αλλά διάσπαρτη πίσω από τις λέξεις, σε σημεία που ανθρώπου μάτι δεν φτάνει με ευκολία γιατι συνήθως περνά και προσπερνά αδιάφορα. Και το μόνο που με θυμώνει είναι η αδιαφορία....μπορεις να με αγαπήσεις, να με μισήσεις , να με βρίσεις, ίσως και να σε αφήσω να με χτυπήσεις, μόνο μην αδιαφορήσεις...αυτό θα με σκοτώσει...πίσω απο τις λέξεις λοιπόν και ο υποψιασμένος φίλος ή εχθρός θα νιώσει!
Δεν ειμαι για τους πολλούς είναι αλήθεια, θα το ήθελα όμως!
Αλλο ένα σαββατοκύριακο έχει έρθει και ο νοών νοείτω!