Παρελθοντολογιες...γελιου

Δεν μπορώ να σκεφτώ την τελευταία φορά που γέλασα ξεκαρδιστικά, που έκλαψα απο τα γέλια. Ηταν ισως μια φορά σε διακοπές στην Κω με φίλους και φίλες απο το πανεπιστήμιο. Μόλις είχα χωρίσει απο έναν μακροχρόνιο δεσμό (με τη συγχωρεμένη όπως τη λέει τώρα η γυναίκα μου) και αφού μαζεύαμε λεφτά (με τη συχωρεμένη) για να πάμε μαζί διακοπές, τη χώρισα και πήγα μόνος μου. Ε λοιπόν σε αυτές τις διακοπές θυμάμαι ότι γελούσα τόσο ξεκαρδιστικά που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα. Οτιδήποτε κι αν λέγαμε γελούσαμε. Είναι οι περίεργες εκείνες ώρες που οτι και να πει κάποιος μας φαίνεται εξαιρετικά αστείο ενώ για τους άλλους δεν είναι τίποτε άλλο παρα μια κρυάδα , τίποτε παραπάνω! Γελούσα πολύ με την Κική που στο τέλος κάθε κουβέντα της έβαζε το "...και ήρθε και έδεσε και έγινε ΕΝΑ γλυκό...." γελούσα με την Εφη που γαλλοαναθρεμμένη όπως ήταν απο τα γενοφάσκια της δεν μπορούσε να πει καθαρά το "ρο" και κάθε πρωι την έβαζα να πηγαίνει στον πλανόδιο μανάβη απέναντι απο το ξενοδοχείο που μέναμε να αγοράσει " τρια κατοστάρικα νεκταρίνια" και πήγαινε η καψερή και την τελευταία μέρα κατάλαβε ότι όλοι στηνόμασταν και περιμέναμε πώς θα πει αυτή την πρόταση και πεθαίναμε στα γέλια.
Μπορεί να ήταν στο πανεπιστήμιο όταν στην ωρα του Μπαμπινιώτη και ενώ στο αμφιθέατρο γινόταν χαμός και όλοι έψαχναν μια θέση για να παρακολουθήσουν τον Γκουρού-Γλωσσολόγο, και κρέμμονταν σαν τσαμπιά απο τα πρεβάζια, εγώ στην πρώτη σειρά διάβαζα αμέριμνος Μαφάλντα και μετέφερα τις ιστορίες της στον Κωνσταντίνο που καθόταν συνήθως δίπλα μου και που μας το έπαιζε και πολύ μουνάκιας και μετά μάθαμε ότι ζει τον έρωτα της ζωής του με τον Μιχάλη και έβγαιναν χέρι χέρι στο Alexandxer, διάσημο gay bar του παρελθόντος. Ωσπου μια μέρα ο Γκουρού-Γλωσσολόγος Μπαμπινιώτης , έρχεται κοντά μου την ώρα που η Μαλφάντα είχε βγάλει έξω το αδερφάκι της ελπίζοντας να το πάρει πίσω ο πελαργός και μου ειπε: "Το βρίσκετε ενδιαφέρον συνάδελφε;" Και εγώ δεν ήξερα αν εννοούσε το μάθημά του για την Ονέιντα (που η Έφη διατεινόταν ότι διάβαζε 3 εδάφια κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και που με έκανε να γελάω ακόμα περισσότερο) και την Ινδοευρωπαϊκή ή για το συμπαθέστατο κοριτσάκι που σιχαίνεται τις σούπες. Το μόνο που έκανα ήταν να κλάψω απο τα καταπιεσμένα γέλια μου και ο καλός-κύριος-συναδελφος-γκουρού Μπαμπινώτης να μου δείξει την έξοδο του αμφιθεάτρου. Και όντως εφυγα, αλλά ξαναγύρισα γιατί είχα ξεχάσει τη Μαφάλντα στο έδρανό μου (που είχε ήδη καταληφθεί από μια κοπελίτσια με γυαλάκια) και έκανα ένα αμφιθέατρο να πεθάνει απο τα γέλια.
Ισως πάλι να ήταν στο θεατρικό εργαστήρι του Β.Δ. Θυμάμαι πως γελούσα με τη Βαλ. και όλη την παραφιλολογία που κουβαλούσε πάνω της σχετικά με τα μαύρα, τις δαντέλες, τον υπεργηρο πρωην πρέσβη στην Αιγυπτο που του τα έτρωγε και μας έφερνε γλυκά με το τσουβάλι στο Μικρό Καφέ στα Εξάρχεια, γελούσα μεχρι δακρύων με τις ιστορίες που ζούσαμε με την Αν. και την Βαλ. που μέσα στα μεσάνυχτα μια μέρα η Αν. (που τοτε ήθελε να τη φωνάζουμε Κομνηνή) μετακόμισε κρυφά απο την πολυκατοικία της γιατι ήθελαν να την διώξουν έτσι κι αλλιώς γιατι πετούσε όλες τις απλυτες κυλότες της στον ακάλυπτο για να τις αγοράσουν οι γκόμενοι καινούριες μιας και δεν είχε ποτέ χρήματα. Γελούσα ασυγκράτητα με το επόμενο σπίτι της, ένα δώμα σε ένα νεοκλασσικό στα Εξάρχεια που σπάσαν τα υδραυλικά και πλημμύρησε και όλα τα πραγματά της που έτσι κι αλλιώς ήταν σκορπισμένα στο πάτωμα τα πήρε το ποτάμι και τα αράδιασε στην κοινόχρηστη σκάλα του νεοκλασσικού. Και τότε ήταν πάλι που η Βαλ. σηκώθηκε μεσάνυχτα μαζί με τον Γρ. (που τώρα είναι ιδιοκτήτης αλυσίδας περιπτέρων στην Καλλιθέα και δεν μιλάμε) για να πάνε να την σώσουν. Γελούσα πολύ με την Αν. που τότε έπιασε δουλειά στο Καλλιδρόμιο και ήταν ψηλή και όμορφη και με μακριά μαύρα ίσια μαλλιά και κατάμαυρα μάτια και μιά από τις πολλές μέρες που πήγαμε να πιούμε με βλέπει και έρχεται καταπάνω μου με βλέμμα γυαλομένο και...καταγάλανο, αφού ο (πλούσιος) γκόμενος που είχε τότε της έκανε δώρο τους φακούς αλλαγής χρώματος ματιών.
Γελούσα με την Βαλ. και πάλι που αν και ήταν ...κάποιας ηλικίας... έβγαζε γυμνές φωτογραφίες με τούλια και γόβες σε διάφορες στάσεις και μας τις έδειχνε και μας ρωτούσε μετά αν μας σηκώθηκε κι αν θέλαμε να μας δώσει μερικές για να τραβήξουμε καμμιά μαλακία. Κρατούσα τα δάκρυά μου όταν πήγαμε πρώτη φορά στο σπίτι της Βαλ. και είδαμε ότι ολα ...τα πάντα ήταν ντυμένα με μαύρη κορδέλα...ακόμη και το καπάκι της τουαλέτας αφού αυτό το δωμάτιο ήταν και το πιο ανίερο κατά την άποψή της και απεχθανόταν οποιαδήποε κουβέντα για ούρα, κόπρανα κλπ κλπ. Γέλασα με την καρδιά μου όταν προσπαθώντας η Βαλ. να φτιάξει μια εντοιχισμένη βιβλιοθήκη έριξε τον τοίχο και βγήκε στο σαλόνι του διπλανού διαμερίσματος και αφού κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να το αφήσει έτσι το έκλεισε και εχτισε ένα μικρό συντριβάνι στη μέση του σαλονιού της με ψαράκια και χελώνες για να σβήσει την πίκρα της που δεν μπορούσε να εχει μια εντιχοισμένη βιβλιοθήκη.
Γελούσα με την....(δεν θυμάμαι το όνομα της) που αν κάτι την τρόμαζε έπιανε το κεφάλι της και τσίριζε τόσο δυνατά που νόμιζες ότι θα σου τρυπήσει τα τύμπανα.
Γελούσα με την....(ουτε το όνομα αυτής θυμάμαι...πόσο λυπάμαι) όταν σε μια άσκηση χαλάρωσης που έπρεπε να πέσουμε με το κεφάλι απο μια καρέκλα που καθόμασταν για να κάνουμε μια κωλοτούμπα και να βρεθούμε ανάσκελα χαλαροί στο πάτωμα, αυτή έπεσε με το κεφάλι και έπαθε διάσειση.
Είχαμε πολλά φυντάνια στο εργαστήρι τότε που τώρα είναι σπουδαίοι και τρανοί ή εξαφανίστηκαν για πάντα. Τον Ρεν. που είναι αστέρας πρωτου μεγέθους και κοροϊδεύει τους πάντες με το θράσος του και κατάφερε αυτό που πάντα ήθελε να καταφέρει ...να είναι celebrity. Πήγαινε τότε ακάλεστος σε πάρτυ επωνύμων και σε γραφεία παραγόντων και ενώ τον κοροϊδεύαμε ως ψώνιο...αυτός μια χαρά τα κατάφερε.
Είχαμε τη Λορ. που είναι κάπως γνωστή τώρα και που κάναμε πολλές ασκήσεις μαζί και ιδίως σε μία στο μαθημα της Πατ. τα πήγαμε περίφημα.
Είχαμε τον Ημ. που τώρα είναι πολύ ποιοτικός και έχει πάρει και βραβεία και πραγματικά του αξίζουν εκτός απο κάτιι που δεν θα το αναφέρω εδώ.
Είχαμε και την Νατ. που ήταν κατα τα άλλα παιδαγωγός και που τα έφτιαχνε μονίμως με ωραίους άνδρες και μάλιστα όσο είμασταν στο εργαστήρι τα έφτιαξε με το πιο ωραίο παιδι , τον Δημ. πολύ κλειστό παιδί και περίεργο αλλά πολύ όμορφο. Αργότερα αφού χωριστήκαμε και χαθήκαμε όλοι , μάθαμε ότι ο Δημ. έγινε τραβεστί , γνωστή και με πολλές περιπέτειες. Θυμάμαι ότι ένα φεγγάρι δουλέψαμε και μαζί με τον Δημ. (πριν γίνει τραβεστί) σε κάτι παιδικό (!) και δίναμε ραντεβού για να πάμε με το παπάκι που είχε τότε στη δουλειά. Και μετά έγινε όλη αυτή η ιστορία...είχα πέσει απο τα σύννεφα. Ηθελα τότε να ρωτήσω τη Νατ. αν είχε καταλάβει τίποτα... βέβαια την είδα μια μέρα αρκετά χρόνια μετά σε ένα μπαρ με προγραμμα που κι εγώ ήμουν κάπως μπλεγμένος (?)...και ήρθε με ενα πολύ ωραίο παιδι , που όταν μιλούσαμε αυτός ήταν στην τουαλέτα... και τα είπαμε για τον τότε Δημ. και την μετέπειτα Καρ. Η Νατ. μου είπε ότι δεν είχε καταλάβει τίποτα και ότι ολα της φαινόντουσταν φυσιολογικά. Και τότε ήταν που ήρθε η Πωλ. και μου είπε ότι ο Παντ. που έπρεπε να βγεί στο πρόγραμμα τον έπιασε στις τουαλέτες να τσιμπουκώνεται με ένα τεκνό που μόνο τα παπουτσια του προλαβε να δει και που ήταν πορτοκαλιά. Και εκείνη την ώρα έρχεται ο γκομενος της Νατ. αναψοκοκκινισμένος και μας συστήνει. Και ναι φορούσε πορτοκαλιά παπούτσια!!!
Γελούσα με τον Ναν. έναν πολύ ψηλό τύπο που ενώ ήταν αδερφή ο ίδιος έλεγε και οι άλλοι τον πιστεύαμε..οτι θέλει να κάνει την αδερφή ενώ δεν είναι.
Γελούσα με τον Φιλ. που δεν ήθελε να κάνει σκριπτ σε ενα ταινιάκι που ετοιμάζαμε στο εργαστήρι. Και η ατάκα που μας πεθανε ηταν "Σκριπτ είσαι και φαίνεσαι" και έμεινε κλασσική.
Γελούσα με όλα αυτά...και άλλα πολλά... που κατά καιρούς θυμάμαι...
Με τις υπέροχες διακοπές που είχαμε κάνει ξαφνικά στην Αντίπαρο για 4 μέρες και ο Γρ. (ναι ο περιπτεράς) κοιμόταν στο ίδιο δωμάτιο μαζί με μένα και την Πωλ. και όταν τον βλέπαμε κάθε πρωι να ανάβει τσιγάρο ξέραμε ότι θα πάει στην τουαλέτα για χέσιμο. Γέλασαν οι άλλοι μαζί μου όταν μπήκα ξαφνικά σε εκείνες τις διακοπές στην Αντίπαρο, στο δωμάτιο του Για. και του Δημ. και ενώ το είχαμε ψιλιαστεί ότι κάτι συμβαίνει μεταξύ τους, τους είδα για πρωτη φορά γυμνούς στο κρεββάτι και έμεινα άναυδος και το μόνο που έκανα αφού είχα κοκκινήσει ολόκληρος ήταν να κάτσω και να δέσω τα κορδόνια μου που ήταν ήδη δεμένα δηλαδή.
Γελούσα με τον Γιω. που ειχε αρρωστομανία και νόμιζε ότι κολλάει κάθε νέο ιό που ανακάλυπταν, πίστευε ότι έχει κάθε παράξενη αρρώστια που διάβαζε. Κι αν ερχόταν και μου έλεγε ότι έχει αυτό και αυτό το σύμπτωμα του έλεγα μια δικιά μου ονομασία αρρώστειας που εβγαζα απο το μυαλό μου και τον τρομοκρατούσα.
Γέλασα πολύ με τον Γι. όταν πήγαμε στο Φουρίν Καζάν στο Σύνταγμα όταν είχε πρωτανοίξει και δεν το ήξερε κανείς και όλα κολυμπούσαν στη σόγια και τα φάγαμε αναγκαστικά γιατί είχαμε φτιάξει με το μυαλό μας μια ιστορία ότι ο Ιάπωνας που ήταν στην κουζίνα και μας κοιτούσε με μίσος που τα ανακατεύαμε χωρίς να τα τρώμε θα μας πήγαινε στο υπόγειο και θα μας έδενε με γαζες σαν κοκορετσάκια όπως κάνουν στα σεξουαλικά τους όργια οι Γιαπωνέζοι και θα μας σοδομίσει κατ επανάληψη. Τρώγαμε θυμάμαι και απο τα γελια σχεδόν είχαμε κατουρηθεί πάνω μας.
Γελούσα με τον Θαν. γιατί υποδυόταν έναν παθολογικό ψεύτη και το υποστήριζε τόσο πολύ και ήταν τόσο συνεπής σε αυτή την εικόνα του και τό έκανε τόσο πειστικά που μέχρι και ο ίδιος πίστευε στα ίδια του τα ψέμματα....που με έκανε πολλές μέρες να γελάω μέχρι δακρύων.

Γελούσα πολύ με την Πωλ. που βράδυα ολόκληρα στο κρεββάτι λέγαμε για τις ανωμαλίες κάτι θείων μας και ξαδέρφων και ανωμαλίες όλου του σογιού μας.
Γέλασα πολύ με την Πωλ. που ενώ τρώγαμε κάθε μέρα πίτσα που παραγγελναμε απ έξω στο πρώτο σπίτι που είχαμε πιάσει, όταν πήγαμε στην αδερφή μου ένα βράδυ επίσκεψη και μας προτειναν να παραγγείλουμε πίτσες, η Πωλ. είπε ότι δεν της αρέσουν καθόλου οι πίτσες και ότι δεν έχει φάει ποτέ της πίτσα...μόνο και μόνο γιατί ηθελε εκείνη τη στιγμή να φάει σουβλάκια.
Γελούσαμε ακατάπαυστα με την Πωλ. τόσο που κάποτε πίστεψα ότι θα το πληρώσω ακριβά...και μπορει και να το πλήρωσα...γιατι αργότερα γελούσαμε αρκετές φορές για να μην κλάψουμε με λυγμούς.
Τώρα σκέφτομαι ότι δεν γελάμε τόσο πολύ πια...μερικές φορές δεν γελάμε καθόλου. Και μου λειπει. Μου λείπουν όλοι αυτοί που χάθηκαν και μαζί τους χάθηκε και το γέλιο.
Μερικοί χάθηκαν για πάντα, άλλους τους βλέπω τυχαία ή εξ αποστάσεως, την Βαλ. την είδα μια μέρα στα Εξάρχεια αγνώριστη απο τις σιλικονες στο προσωπο (ενώ αυτή διατεινόταν ότι είχε πρηστεί γιατι είχε μια ασχημη εγκυμοσύνη...η Σάρα...στα 60 της), την Αν. την είδαμε μια μερα ενώ τρώγαμε με την Πωλ. και τον Για. και ήταν πιο όμορφη από ποτέ. Αλλά γυναίκα επιχειρηματία και με παιδί κιόλας. Καμμιά σχέση με το κορίτσι που πεταγε τις κυλότες της στον ακάλυπτο και τις μάζευε η Ολγα Τουρνάκη, που ήταν διαχειρίστρια στην πολυκατοικία. Τον Γρ, δεν τον είδα παρα κάποτε τυχαια και ήταν πολύ τυπικος. Τον Ημ. τον βλεπω σε αυτά...τα ποιοτικά...τον Δημ ( που εγινε αργότερα Καρ) που και που σε κάτι trashy εκπομπές.



Θα μπορούσα να γράψω για άλλες τόσες ιστορίες που μου ήρθαν τώρα στο μυαλό...αλλά κούρασα και κουράστηκα...εξ αλλου δεν πιστεύω ότι κανείς θα κάτσει και διαβάσει όλο αυτό το σεντόνι όπως λέει και ο φίλος μου ο Νανάκος!
Καληνύχτα σας.